Afzien en genieten in Peru

Hallo allemaal! Volgens nu.nl en facebook is het inmiddels prachtig weer in Nederland, dus het wordt wat lastiger om jullie nog jaloers te maken, maar hier toch weer een kleine update van onze avonturen...

De laatste avond in Bolivia (en mijn laatste avond als twintiger) hebben we gevierd met de nodige wijntjes en op mijn verjaardag zelf hebben we een superhoge berg beklommen (alvast een voorproefje op de Inca Trail) zodat we konden genieten van het prachtige uitzicht over heel Copacabana en Lake Titicaca. Verder een rustige dag gehad, want die avond was het tijd om de bus naar Peru te pakken (maar eerst nog wel genoten van alle lieve berichtjes en mailtjes van iedereen, moest zelfs een beetje huilen toen ik het filmpje zag dat mijn familie voor de gelegenheid had gemaakt).

Na een busrit van zo´n 10 uur kwamen we ´s ochtendsvroeg aan in Cuzco, Peru. De taxi kon ons helaas niet helemaal tot aan ons hostal brengen, aangezien die bovenop een hoge berg lag, die je alleen kon bereiken via heel veel hoge traptreden. Maar het hostal was de zware klim absoluut waard, want het bood naast fijne kamers, heerlijk ontbijt en een grote dvd collectie, een supermooi uitzicht over heel Cuzco. Cuzco zelf is ook echt een hele mooie stad, veel oude kerken en koloniale gebouwen en schattige achterafstraatjes, waar oude dames in traditionele kostuums met hun baby-lama´s rondlopen (helaas zijn ze wel weer zo gewiekst om geld te vragen zodra je probeert een foto van ze te maken).

Na een paar heerlijke dagen Cuzco (een een tripje naar de markt in Pisac), stond ons de tocht der tochten te wachten... 4 dagen Inca Trail met als eindbestemming de Machu Picchu! Op dag 1 rolden we al om 4 uur ´s ochtends ons bedje uit en werden we door een busje naar het begin van de trail gebracht. Onze groep bestond naast ons uit 7 anderen en 2 fantastische gidsen (eigenlijk waren het namelijk 2 groepen). Verder werden we bijgestaan door de vele dragers (van bagage, voedsel en tenten) die over haast onmenselijke krachten leken te beschikken. Op de meest zware punten renden ze ons met gemak voorbij, ondertussen zo´n 20 a 30 kilo op hun rug meezeulend, en door een geweldige kok/drager, die de meest voortreffelijke maaltijden voor ons bereidde tussen alle trekkingen door.

Dag 1 viel nog mee, we troffen geen steile paden en liepen nog niet op hoogte en konden dus op ons gemakje genieten van de mooie uitzichten en alle verhalen van onze gids over de omgeving en de geschiedenis ervan. Maar na een dag lopen, was het toch heel fijn om ons eerste kamp te bereiken en daar na het avondeten ons tentje in te duiken.

Dag 2 staat bekend als de zwaarste dag van de Inca Trail. We werden vroeg gewekt (wel met cocathee op bed!) en na een heerlijk ontbijtje was het dan echt zover... al snel begon het betere klimwerk, oneindig lange hoge heuvels en trappen waar al helemaal geen einde aan lijkt te komen, met hoge treden die soms tot aan je knie komen! Bovendien, hoe verder je komt, hoe meer je op hoogte raakt, dus hoe zwaarder dat voor je lichaam (met name je ademhaling) is. Ik vond het echt wel afzien, een paar uur lang buiten adem, met zwaar verzuurde benen maar door bijven klimmen, niet wetend hoe ver het nog is. Sporty Sophia ging daarentegen weer als een speer en kwam ruim 3 kwartier eerder dan de rest van ons aan op het hoogste punt! Daarna volgede nog een lange weg omlaag naar het volgende kamp. Ik dacht dat dat een makkie zou zijn, maar ook omlaag lopen is echt nog wel zwaar voor je benen. Uitgeput (maar voldaan!) bereikten we het volgende kamp. Vanaf ons tentje hadden we uitzicht op een supersteile weg omhoog, die ons op dag 3 te wachten stond, niet bepaald een geruststellend idee...

Dag 3 bleek sowieso zwaarder dan verdacht. Allereerst dus de eerste uren weer bergopwaarst en met de inmiddels zwaar verzuurde benen was dat geen pretje! Bovendien is dag 3 het langste (zo´n 9 uur) en bestaat het laatste deel uit hele steile dalingen, soms over spekgladde, hoge traptreden, dus absoluut weer afzien. Met Soof ging het daarentegen van een leien dakje, die nam zelfs nog een omweg om een ruïne te kunnen zien en kwam nog steeds eerder aan in het kamp dan ik! Gelukkig werden we beloond met warme douches (was hard nodig na een work out van 3 dagen, zonder gedouched te hebben in de tussentijd).
Na een heerlijk laatste avondmaal namen we afscheid van onze dragers en doken we weer op tijd ons tentje in, want de volgende ochtend moesten we er al om half 4 uit om op tijd in de rij te staan voor het checkpoint om daarna door te gaan naar de zonnepoort van waar je het meest spectaculaire uitzicht op de Machu Picchu hebt.

Na het checkpoint hebben we echt gerend om als eersten bij de zonnepoort te zijn, alleen wachtte ons daar geen prachtig uitzicht... het enige wat we zagen was een heel dik wolkendek! Helaas gingen die wolken niet weg, hoe lang we ook wachten, dus zijn we maar naar beneden gegaan. Halverwege kregen we gelukkig alsnog een prachtig uitzicht te zien en konden we eindelijk de langverwachte foto´s schieten.
Daarna was het tijd om de bekende Machu Picchu stempel in ons paspoort te zetten en werden we nog een aantal uur door onze gids rondgeleid langs alle ruïnes van de Machu Picchu. Superindrukwekkend, maar inmiddels was ik zo vermoeid van de afgelopen dagen dat ik besloot niet meer mee omhoog te gaan met Soof en de andere jonkies van de groep toen de lucht opklaarde. Deze ouwe taart bleef dus met de andere oudjes achter in het dal haha!
Na een paar uur namen we de bus naar Aqua Calientes, om daar te lunchen en te genieten van een welverdiend wijntje en de hot springs. Een beetje rozig, maar erg voldaan konden we daarna de trein terug naar Cuzco in rollen.

In Cuzco hebben Soof en ik onszelf getrakteerd op een welverdiende massage en hoognodige pedicure (oh en eten van de Mc Donalds!) en toen was het alweer tijd voor de volgende stad, Arequipa.
Na een dagje rondslenteren daar, ging Soof alweer door naar haar volgende trekking (de Colca Canion), maar ik besloot in Arequipa te blijven, nog bijkomend van de Inca Trail. Maar ik heb me goed vermaakt in mijn eentje, beetje de stad verkend (in zo´n foute toeristische dubbeldekker bus!), het klooster van Santa Catalina bezocht (maar heb me niet bekeerd hoor) en veel zitten lezen in het zonnetje op het dakterras van ons hostal.

De volgende bestemming was Huacachina, een superklein dorpje (2 straten in totaal), dat om een soort oase ligt en omringd is door hoge zandduinen. Een hele mooie omgeving en bovendien troffen we het echt met ons fijne hostal, compleet met zwembad en superlief personeel die de heerlijkste ontbijtjes, fruitshakes en pisco sours voor ons maakten. We hebben er een buggy tocht door de duinen gemaakt en zijn gaan sandboarden (Soof als een pro staand de berg af, ondergetekende als een klein kind roetsjend op haar buik... al is dat ook supergaaf hoor!) Verder hebben we het eiland Ballistas bezocht, ook wel ´the poor man´s Galapagos´ genoemd, omdat het er vergeven is van de meest uiteenlopende vogels, pelikanene, pinguïns en zeeleeuwen. Echt heel mooi om te zien! En verder konden we de tijd in Huacachina dus gebruiken om lekker te relaxen aan het zwembad en te genieten van de nodige pisco sours!

Inmiddels zijn we aangekomen in Lima. Waarschijnlijk trekken we vanavond of morgen al door naar Ecuador, tenzij de vulkaanuitbarsting van gisteren (letterlijk?) roet in ons eten gaat gooien...